Τύψεις
Γιατί τύψεις; Γιατί, αν μου έλεγε κάποιος ότι θέλει να πάρει Hyundai πριν μερικά χρόνια, θα του απαντούσα «άσε μας, ρε φίλε». Είχε ο πατέρας μου ένα Lantra το 1994 και το θεωρούσα σκουπίδι και από τότε ήμουν προκατειλημμένος. Το «σκουπίδι» βέβαια έζησε 10 χρόνια χωρίς να το σηκώσει δικόλωνο, αλλά και πάλι η γνώμη μου δεν άλλαξε κι αυτό γιατί σαν πιτσιρικάς αδιαφορούσα παντελώς για την αξιοπιστία και με ενδιέφερε μόνο το γκάζι και το στρίψιμο. 24, όμως, χρόνια μετά, το σημερινό Lantra, i30 είναι πλέον ένα αυτοκίνητο που δεν έχει καμία, μα καμία, σχέση με τα Hyundai της δεκαετίας του ‘90. Θα έλεγα μάλιστα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα της κατηγορίας μαζί με το Ford Focus και το Renault Megane.

Σοβαρά?
Σοβαρότατα. Τόσο που θέλω να αναφέρω το οδηγικό κομμάτι πριν τα χαρακτηριστικά του, που πρώτη φορά σε Hyundai έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αυτό, λοιπόν, το αυτοκίνητο με εντυπωσίασε με την οδική συμπεριφορά του. Είναι μαλακό, άνετο, με μεγάλες διαδρομές ανάρτησης, αλλά παράλληλα ό,τι του ζητήσεις το κάνει. Έχει και πολύ άνετα καθίσματα και νομίζεις ότι σιδερώνει το δρόμο, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι λογικά θα υποστρέφει επ' αόριστον, αν το πιέσεις και η ουρά του δεν θα «ακούει» με τίποτα, αλλά από την πρώτη στιγμή που το πίεσα, το i30  ακολουθούσε το ρυθμό μου με μία προθυμία που δυσκολευόμουν να πιστέψω. Το ESP του είναι εξαιρετικό, σου επιτρέπει να το τοποθετήσεις και να στρίψεις με την ουρά να γλιστράει ελαφρώς, σημαδεύοντας εκεί που θέλεις να πας και στις μετατοπίσεις βάρους είναι τέλειο. Είναι μάλιστα το πρώτο μοντέλο της Hyundai που έχει τιμόνι με αμεσότητα, ακρίβεια, αλλά και αίσθηση! Τώρα καταλαβαίνω το λόγο που έχουν τρελαθεί όλοι στο εξωτερικό με το i30N, που –σημειωτέον- στα περισσότερα συγκριτικά το βγάζουν καλύτερο από το Golf GTI! Το i30 είναι ένα αυτοκίνητο που μπορείς να το πάρεις και να πας την οικογένειά σου ένα άνετο και ασφαλές ταξίδι και αν στον γυρισμό είσαι μόνος, να το ευχαριστηθείς όσο πολύ λίγα στην κατηγορία του. Είναι λίγες οι φορές που αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω συγχαρητήρια σε έναν κατασκευαστή και αυτή είναι μία από αυτές. Αν ακολουθήσουν και τα επόμενα μοντέλα της εταιρείας αυτή την -οδηγοκεντρική- φιλοσοφία, κούνια που σας κούναγε… «Ευρωπαίοι»!

1,0lt TGDi ή 1,6lt CRDi?
Η ειλικρινής απάντηση είναι κανένα από τα δύο. Και οι δύο κινητήρες είναι πολύ ροπάτοι και αποδοτικοί, αλλά το αδικούν λόγω έλλειψης δύναμης. Είναι βαρύ αυτοκίνητο, με 1.300kg, από τα βαρύτερα της κατηγορίας  και τα 110-120Ps δεν του φτάνουν. Αυτό φυσικά έχει και τον ανάλογο αντίκτυπο στην κατανάλωση, που, ειδικά στο τρικύλινδρο χιλιάρι, τα 4,6lt/100kmπου ανακοινώνει η εταιρεία δεν τα βλέπεις ούτε ακολουθώντας τον επιτάφιο. Με φυσιολογική οδήγηση κινείσαι κοντά στα 7lt/100km, με τον CRDi να καταναλώνει περίπου ένα λίτρο κάτω. Και οι δύο κινητήρες  (ειδικά ο diesel) έχουν ικανοποιητική ροπή και δεν θα κουράσουν στην καθημερινή χρήση ούτε και στο ταξίδι σε ανοιχτό δρόμο, με μόνη παρατήρηση την πολύ μακριά 6^η του diesel, που σε ανηφόρες σε αναγκάζει να κατεβάσεις 5^η για να επιταχύνεις. Είναι όμως τόσο καλό το πλαίσιο και το στήσιμό του, που ο νέος 1,4 TGDi με τα 140Ps σίγουρα είναι ο ιδανικός, αφού θα κάνει το i30 ακόμα πιο ολοκληρωμένο. Δεν είναι κρίμα ένα τόσο καλό αυτοκίνητο να έχει 0-100 σε 10,8sec, ενώ άλλα που δεν σε εμπνέουν να πατήσεις το γκάζι πάνω από 2 πόντους να είναι γρήγορα? Η καμπίνα του είναι άνετη, με σωστή εργονομία, λιτή, σοβαρή, καλοσχεδιασμένη και με εξαιρετικής ποιότητας πλαστικά, που δεν τρίζουν και δείχνουν ότι δεν θα τρίξουν ούτε σε 15 χρόνια. Ο εξοπλισμός του είναι πλήρης, με έμφαση στα hi-tech συστήματα ασφάλειας, ακόμα και από τις χαμηλότερες εκδόσεις, κάτι που έχει όμως και τον αντίκτυπό του στις τιμές, που, όπως και το αυτοκίνητο έτσι και αυτές, δεν είναι πια «Hyundai». Το i30 είναι κάτι πολύ παραπάνω από «καλό» κι αυτό έχει φυσικά και το ανάλογο αντίτιμο στην τιμή του…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΣΚΟΥΤΗΣ