Πάνω από 30 χρόνια, πριν η Tesla αλλάξει τον κόσμο με το πρώτο Model S, η αμερικανική εταιρεία Globe-Union κατασκεύασε αυτό το οικογενειακό ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Η ιστορία του Globe-Union Endura χρονολογείται από την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970. Η Globe-Union, κατασκευαστής μπαταριών αυτοκινήτων με ιστορία που χρονολογείται από το 1911, είδε τότε την ανάγκη για ένα ηλεκτρικό όχημα.
Χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία της στην τεχνολογία των μπαταριών, η εταιρεία σχεδίασε και κατασκεύασε ένα πρωτοποριακό ηλεκτρικό αυτοκίνητο, που ονομάστηκε Endura, αποκαλύπτοντας το μεγάλο οικογενειακό σεντάν το 1978.
Στο φυλλάδιο της, η εταιρεία συμβούλευε: «Όλοι Αμερικανοί πρέπει να γνωρίζουν, πως χρειάζονται επειγόντως εναλλακτικές λύσεις στα βενζινοκίνητα οχήματα, εάν οι ΗΠΑ θέλουν να εξαρτηθούν λιγότερο από ξένες πηγές πετρελαίου, διατηρώντας παράλληλα τα δικά τους μειούμενα αποθέματα.Το Endura, της Globe-Union, αποδεικνύει ότι λόγω της πολύ βελτιωμένης τεχνολογίας μπαταριών μολύβδου-οξέος, η προσωπική μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας γίνεται γρήγορα πρακτική πραγματικότητα».
Η ηλεκτρική λύση της Globe-Union αποτελούνταν από «20 μπαταρίες lead-acid , τοποθετημένες σε κυλίνδρους και υποπλαίσιο αλουμινίου». Αυτές οι μπαταρίες τροφοδοτούσαν έναν ηλεκτροκινητήρα 20 ίππων (15 kW), 120 volt που κινούσε τους πίσω τροχούς. Παρά την απόδοση… παιχνιδιού, το Endura είχε τελική ταχύτητα «πάνω από 96 χλμ/ώρα υπό συνθήκες ταχείας κυκλοφορίας», σύμφωνα με την Globe-Union. Η υποτιθέμενη αυτονομία οδήγησης ήταν πάνω από 160 χλμ. σε ταχύτητες πόλης (με ταχύτητα 50-60 χλμ/ώρα). «Το Endura είναι ο τύπος οχήματος που θα ικανοποιήσει ένα σημαντικό τμήμα των αμερικανικών οικογενειών που διαθέτουν περισσότερα από ένα αυτοκίνητα», ανέφερε το φυλλάδιο της Endura. Τότε, όπως και τώρα, η επαναφόρτιση παρέμεινε μια μακρά διαδικασία. Η Globe-Union υποσχέθηκε ότι «ο φορτιστής οχήματος της Endura χρησιμοποιεί ένα κύκλωμα 110 volt, 30 amp και χρειάζεται 14 έως 16 ώρες για να επαναφορτίσει πλήρως μια αποφορτισμένη μπαταρία».
Στο εσωτερικό, το Endura διέθετε πρωτοποριακές τεχνολογίες και εδώ είναι που αποκτά ενδιαφέρον, αφού είχε, μία κεντρικά τοποθετημένη «Monopanel», υποτυπώδης οθόνη αφής που έλεγχε πολλές από τις ζωτικές λειτουργίες του αυτοκινήτου. Η Globe-Union, την παρουσίαζε ως τεχνολογία διαστημικής εποχής με διακόπτες αφής, για την ανάφλεξη, τα φώτα και τους υαλοκαθαριστήρες ενώ κάποιοι από αυτούς ενεργοποιούσαν τα φλας, τα φώτα πορείας και άλλες λειτουργίες. Μάλιστα δεν υπήρχε κλειδί εκκίνησης αλλά διακόπτες με διαφορετικούς κωδικούς. «Αυτές οι λειτουργίες ενισχύονται οπτικά με εικονογράμματα, χρωματικούς κωδικούς και LED (δίοδοι εκπομπής φωτός)» ανέφερε το φυλλάδιο. Με άλλα λόγια, οι προδιαγραφές του Endura περιλάμβαναν εκκίνηση χωρίς κλειδί, προβολείς αυτόματης μεγάλης σκάλας και οθόνη αφής με γραφικά και περιβάλλον παρόμοιο με αυτό των σημερινών συστημάτων. Το 1978!
Το μεγάλο οικογενειακό σεντάν ζύγιζε 1452 κιλά, με πάνω από το ένα τρίτο των οποίων (589 κιλά) αντιστοιχούσαν στη μπαταρία. Η Globe-Union έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει χαμηλά το βάρος, με το Endura να είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο και fiberglass. Η αεροδυναμική απόδοση για βελτιωμένη αυτονομία ήταν επίσης ψηλά στη λίστα με τις προτεραιότητες της Globe-Union. To Endura είχε, σύμφωνα με την εταιρεία, «μικρή αεροτομή στο κάτω μέρος, ορθογώνιους προβολείς καλυμμένους με πλεξιγκλάς, χωνευτούς υαλοκαθαριστήρες». Η κατασκευή από fiberglass του Endura είχε και μία άλλη καινοτομία, με ένα αφαιρούμενο κομμάτι hatchback που θα μπορούσε να αντικατασταθεί από ένα πίσω τμήμα που μετέτρεπε το Endura σε στέισον βάγκον. Έξυπνο.
Το Endura δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει το στάδιο του πρωτοτύπου, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο που μπορούσε να οδηγηθεί μόνο για 160 χιλιόμετρα με ταχύτητες πόλης πριν χρειαστεί 16 ώρες για να επαναφορτιστεί. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η υπερκατανάλωση πετρελαίου εξασφάλισε ότι άφθονη φθηνή βενζίνη έγινε άμεσα διαθέσιμη για άλλη μια φορά. Ξαφνικά, η ανάγκη για εύρεση μιας εναλλακτικής πηγής ενέργειας στην αυτοκινητοβιομηχανία δεν ήταν πλέον τόσο επιτακτική.
Η Globe-Union συνέχισε να καινοτομεί και να πειραματίζεται με την ηλεκτροκίνηση και το 1980 αποκάλυψε το δεύτερο πρωτότυπο της, το Maxima. Σε αντίθεση με το πρωτοποριακό Endura, το Maxima βασίστηκε σε ένα στέισον βάγκον Ford Fairmont της τότε γενιάς και χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως δοκιμαστικό όχημα για τη συνεχή ανάπτυξη της τεχνολογίας ηλεκτρικών οχημάτων της Globe-Union.
Το Endura μπορεί να φαίνεται τώρα γραφικό αν το δει κανείς μέσα από το φακό της σημερινής τεχνολογίας ηλεκτρικών οχημάτων, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή του, τόσο στη φιλοσοφία όσο και στην τεχνολογία.
Αν υπήρξε ένα όχημα πρόγονος του Tesla Model S, τότε το Endura ήταν αυτό.
