Η λίμνη Πλαστήρα και η ευρύτερη περιοχή γύρω από αυτή, αποτελεί έναν αρκετά δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 25 λεπτών οδήγησης από το κέντρο της Καρδίτσας και αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε εκμεταλλευόμενοι τις διακοπές του Πάσχα. Σύντροφος στο ταξίδι μας, ήταν το υβριδικό Renault Clio E-Tech, το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικά οικονομικό για τα σχεδόν 950 χιλιόμετρα που διανύσαμε για να φτάσουμε στην πόλη της Καρδίτσας, να κάνουμε τον γύρο της λίμνης, αλλά και για να επισκεφτούμε τα Τρίκαλα, που και αυτά βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης. Το Clio E-Tech Hybrid είναι ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, με πολύ χαμηλή κατανάλωση και φορτωμένο με προηγμένη τεχνολογία που προέρχεται από τον κόσμο της F1. Στο ταξίδι αποδείχθηκε εκτός από οικονομικό και εξαιρετικά άνετο, με αναπαυτικά καθίσματα, σωστή ρύθμιση στην ανάρτηση και αρκετά καλή ηχομόνωση.
Ο πιστός μας σύντροφος
Τα αυτοκίνητα της κατηγορίας supermini εστιάζουν κυρίως σε αστικό δίκτυο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Clio E-Tech θα πει όχι στα ταξίδια. Ο χώρος αποσκευών είναι παραπάνω από αρκετός για δύο άτομα, αφού φτάνει τα 391lt και μπορεί να χωρέσει δύο μεγάλες βαλίτσες. Στην δική μας περίπτωση βέβαια είχε αρκετά πράγματα επιπλέον και χρειάστηκε να ρίξουμε την πλάτη των πίσω καθισμάτων. Όπως και να έχει, το ταξίδι ξεκίνησε με το πρώτο σκέλος, που ήταν και το πιο «βαρετό», αφού στην ουσία οδηγούσαμε στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας, με την διαδρομή να αποκτά οδηγικό ενδιαφέρον στον Δομοκό. Επόμενο σημείο είναι η διασταύρωση για Ξινιάδα, ο Άγιος Στέφανος και ακολουθεί η τεχνητή λίμνη Σμοκόβου και στη συνέχεια η επαρχιακή οδός Καρδίτσας-Ρεντίνας, που οδηγεί στο κέντρο της πόλης. Η συνολική απόσταση Πειραιά-Καρδίτσας είναι 312km και χρειαστήκαμε περίπου 3 ώρες για να την καλύψουμε, κινούμενοι περίπου με 140km/h στα ανοιχτά κομμάτια και λίγο πιο συγκρατημένα στα κλειστά με τις συνεχόμενες στροφές.
Η κατανάλωση του Clio ήταν σταθερά στα 4,8lt/100km και αρνιόταν πεισματικά να ανέβει παραπάνω. Το ταξίδι ήταν πραγματικά ξεκούραστο και το Clio παρά το μικρό του μέγεθος, ήταν άνετο και σταθερό, εμπνέοντας ένα αίσθημα ασφάλειας. Ο κινητήρας του ήταν ιδιαίτερα ήσυχος και πολύ σπάνια ακουγόταν η ύπαρξή του, το δε υβριδικό του σύστημα είναι τόσο αποδοτικό, που πολλές φορές ανακαλύπταμε ότι κινούμασταν πλήρως ηλεκτρικά, με τον θερμικό κινητήρα απενεργοποιημένο. Τα 140Ps συνδυαστικής ισχύος επιτρέπουν γρήγορες προσπεράσεις, χωρίς δισταγμούς, ενώ η λειτουργία του αυτόματου κιβωτίου είναι τέτοια που οι αλλαγές σχέσεων στην πράξη δεν γίνονται αντιληπτές. Οι μικρές του διαστάσεις επίσης, ήταν ένας καλός σύμμαχος στο να βρούμε εύκολα θέση για παρκάρισμα στο κέντρο της Καρδίτσας. Ανάκτηση δυνάμεων, γιατί την επόμενη μέρα μας περίμενε…
Η λίμνη Πλαστήρα
Η λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται στο Νομό Καρδίτσας και η επίσημη ονομασία της είναι λίμνη Ταυρωπού. Την ονομάζουμε όμως Πλαστήρα, γιατί οφείλει εν μέρει την ύπαρξή της στον Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος όταν επισκέφτηκε το χωριό του Μορφοβουνίου, στο οποίο είχε γεννηθεί, μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που είχαν πλήξει την ευρύτερη περιοχή, το 1925. Τότε, στεκόμενος στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το φράγμα της λίμνης, εξέφρασε την ιδέα να δημιουργηθεί μια τεχνητή λίμνη. Η ιδέα αυτή υλοποιήθηκε με τις αποζημιώσεις που έδωσε η ιταλική κυβέρνηση λόγω το Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα μας και την κατασκευή του φράγματος την ανέλαβε μια γαλλική εταιρεία. Η λίμνη έχει έκταση που φτάνει τα 24 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το συνολικό της μήκος στα 12km και το μέγιστο πλάτος της, τα 4km, ενώ το βάθος της φτάνει σε ορισμένα σημεία, τα 60 μέτρα. Από τα νερά της λίμνης υδροδοτείται η πόλη της Καρδίτσας και ο κάμπος, ενώ παράγει ενέργεια μέσω του υδροηλεκτρικού εργοστασίου της ΔΕΗ, με μέγιστη ισχύ στα 130MWatt. Η περιμετρική διαδρομή της λίμνης είναι 55km και στην ευρύτερη περιοχή της θα συναντήσει κανείς πολλά μικρά χωριά με πλούσια ιστορία. Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πριν φυσικά την δημιουργία της λίμνης, στο οροπέδιο υπήρξε το συμμαχικό αεροδρόμιο της Νεράιδας το οποίο κατασκευάστηκε «κάτω από την μύτη» των Γερμανών κατακτητών και η ύπαρξή του έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην Ελληνική Αντίσταση. Το πρώτο αεροπλάνο που προσγειώθηκε, φέροντας εφόδια ήταν τον Αύγουστο του 1943. Κατά την διάρκεια της ημέρας οι ντόπιοι άφηναν κοπάδια προβάτων να βόσκουν στην περιοχή του αεροδρομίου και μετέφεραν ξυλεία και διάφορα αγροτικά εξαρτήματα προκειμένου να κρύψουν τον διάδρομο απογείωσης. Τα αεροπλάνα κρυβόντουσαν σε παρακείμενο δάσος και έτσι η ύπαρξη του αεροδρομίου κατά την διάρκεια της Κατοχής, παρέμεινε μυστική. Στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης πραγματοποιούνται διάφορες δραστηριότητες, όπως ιππασία, κωπηλασία, τοξοβολία και πεζοπορία στα διάφορα μονοπάτια που υπάρχουν.
Πηγαίνοντας στη λίμνη
Για να φτάσει κανείς στη λίμνη από την Καρδίτσα, ακολουθεί την επαρχιακή οδό Καρδίτσας-Καστανιάς η οποία περνάει μέσα από την μικρή πόλη που ονομάζεται Μητρόπολη, κατόπιν το Μορφοβούνι, το χωριό καταγωγής του πεσόντα πιλότου Σμηναγού (Ι) Γεωργίου Μπαλταδώρου, ο οποίος κατέπεσε με το αεροσκάφος του στα ανοιχτά της Σκύρου στις 12 Απριλίου του 2018. Στην είσοδο του χωριού, όπου ήταν και η καταγωγή του πιλότου, βρίσκεται τοποθετημένο ένα μνημείο προς τιμή του. Η διαδρομή συνεχίζεται με την λίμνη να έχει μπει στο οπτικό μας πεδίο και το επόμενο πράγμα που συναντάμε είναι η Φάρμα Ζαμπέτα, στην οποία μπορούν οι επισκέπτες να κάνουν ιππασία. Το τοπίο είναι καταπράσινο και γεμάτο έλατα, καρυδιές και πλατάνια. Οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις του χειμώνα βοήθησαν τόσο στο να ανέβει αρκετά η στάθμη των νερών της λίμνης όσο και στο να αναπτυχθεί η χλωρίδα του τόπου. Γύρω από την λίμνη θα συναντήσουμε πολλά γραφικά χωριά, με το πρώτο που σταματήσαμε για μερικές φωτογραφίες να είναι η Νεράιδα. Η Νεράιδα βρίσκεται σε υψόμετρο των 700 μέτρων, στις πλαγιές των Αγράφων, είναι «πνιγμένη» στα έλατα και προσφέρει πανοραμική θέα της λίμνης. Στη Νεράιδα μάλιστα, βρίσκεται το σπίτι όπου ζούσε ο Πλαστήρας, το οποίο πλέον έχει μετατραπεί σε ξενώνα και ονομάζεται Σκίουρος. Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στη Νεράιδα είχε έδρα το αρχηγείο του ΕΛΑΣ, ενώ το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς το 1943 και χτίστηκε ξανά από την αρχή. Η Νεράιδα απέχει 40km από την Καρδίτσα και όταν ο καιρός είναι καθαρός, έχει ορατότητα μέχρι και τον Όλυμπο.
Τα παρακείμενα χωριά
Ένα από τα χωριά που αξίζει να επισκεφτείτε είναι επίσης ο Μπελοκομίτης, στον οποίο θα συναντήσετε παραδοσιακά σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια, σύμφωνα με την Θεσσαλική αρχιτεκτονική, καθώς και την μονή της Παναγίας της Πελεκητής, η οποία είναι χτισμένη στην κόψη ενός βράχου. Επόμενο χωριό για επίσκεψη, είναι ο Μεσενικόλας που βρίσκεται αμέσως μετά το Μορφοβούνι, με την πλατεία του που είναι κυκλωμένη από πλατάνια, ενώ γύρω από αυτό θα συναντήσετε δάση με καστανιές και δρύες. Το μέρος προσφέρεται για πεζοπορία ή έστω για ένα τσίπουρο στην πλατεία. Ένα ακόμα γραφικό χωριό που είναι και η γενέτειρα του ήρωα της Επανάστασης Γεώργιου Καραϊσκάκη, είναι το Μαυρομμάτι, που βρίσκεται βορειοδυτικά του Νομού. Έχει διατηρήσει την θεσσαλική αρχιτεκτονική και αυτό, με πέτρινα σπίτια, τα οποία έχουν αυλές συνήθως γεμάτες λουλούδια. Η περιήγηση μας στην όμορφη και καταπράσινη διαδρομή της λίμνης Πλαστήρα, κατέληξε στο εντυπωσιακό φράγμα της. Το φράγμα ανεγέρθηκε το 1959 και αν θέλετε να δείτε μια πραγματικά πανοραμική του άποψη, θα χρειαστεί να φύγετε από το φράγμα, να κατευθυνθείτε προς την Μούχα, αλλά στην πρώτη διασταύρωση που θα συναντήσετε θα στρίψετε δεξιά και θα ανεβείτε για λίγα μέτρα μέχρι να συναντήσετε στο δεξί σας χέρι έναν χωματόδρομο. Στρίψτε εκεί και ακολουθήστε τον μέχρι ένα σημείο, γιατί μετά έχει αρκετές λακκούβες και το Clio εκεί θα τα έβρισκε σκούρα. Περπατήστε μέχρι το σημείο που θα συναντήσετε ένα τσιμεντένιο πλάτωμα και απλά χαθείτε στην μαγευτική θέα της λίμνης και του φράγματος. Με ευχαριστείτε αργότερα...
Πώς να ανεβάσετε την χοληστερίνη σας
Η Καρδίτσα και τα παρακείμενα χωριά της είναι μια καλή ευκαιρία για να κάνετε τον γιατρό σας να ανεβάσει πίεση. Οι γαστριμαργικές σας ορέξεις θα ικανοποιηθούν στα μέγιστα, αρκεί να είσαστε λάτρεις των κρεάτων. Μία ταβέρνα που αξίζει να επισκεφτείτε είναι η Ταβέρνα του Δεληγιώργη και βρίσκεται στον Άγιο Γεώργιο, ένα μικρό όσο και όμορφο, ορεινό χωριό που βρίσκεται μόλις 12km μακριά από την Καρδίτσα. Η ταβέρνα αυτή υπάρχει εκεί από το 1912 και ανήκει στην ίδια οικογένεια όλα αυτά τα χρόνια, μόνο για δύο χρόνια έμεινε κλειστή και από τότε φροντίζει για τις γαστριμαργικές απολαύσεις των ντόπιων και όχι μόνο κατοίκων. Τέτοιες ταβέρνες θα βρείτε σχεδόν παντού με την πλειοψηφία αυτών να έχουν εξαιρετικής ποιότητας φαγητό, αποτελούμενο από φρέσκα και ντόπια υλικά. Μια από αυτές που αξίζει να δοκιμάστε και να ζητήσετε μάλιστα και το χειροποίητο λουκάνικο που έχουν στο μενού, είναι η Ταβέρνα Κληματαριά που βρίσκεται από το 1959 στην Πεζούλα, ένα χωριό δίπλα από την Νεράιδα.
Επιστροφή στην Καρδίτσα
Η Καρδίτσα βρίσκεται στο δυτικό άκρο του Θεσσαλικού κάμπου και είναι χτισμένη δίπλα σε έναν παραπόταμο του Πηνειού. Ο πληθυσμός της φτάνει σχεδόν τους 40.000 κατοίκους και χαρακτηρίζεται από το πόσο επίπεδη γη διαθέτει, πράγμα που βοηθάει πολύ στο περπάτημα, αλλά και στην εκτενή χρήση των ποδηλάτων, που αφθονούν πραγματικά στην πόλη. Στον κεντρικό πεζόδρομο είναι συγκεντρωμένα σχεδόν όλα τα καφέ, με τα τρία επικρατέστερα που αξίζει να επισκεφτείτε να είναι το Τόσο δα για καφέ και ποτό, το Charlot και το Il Sorpasso για καφέ, ενώ τα βράδια σας θα τα περάσετε ευχάριστα στο Destro και στο Fontaine. Για φαγητό στην πόλη, θα πάτε στο Bistrot, αλλά θα επισκεφτείτε τα τσιπουράδικα της το Στέκι της Γιώτας, το Κοράλι και το Grape, στο οποίο μάλιστα σεφ είναι ο Κωνσταντίνος Χασιώτης από το Master Chef. Η ονομασία της πόλης εικάζεται ότι προέρχεται από την λέξη Καρυδιά- Καρυδίτσα, λόγω των πολλών αντίστοιχων δέντρων της περιοχής, η οποία με την τοπική ομιλία έγινε Καρδίτσα. Η πόλη καταλείφθηκε από τους Γερμανούς στις 28 Απριλίου του 1941 αλλά ήταν και η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που απελευθερώθηκε από αυτούς στις 11 Μαρτίου του 1943. Οι Γερμανοί όμως κάνοντας μια αντεπίθεση κετέλαβαν εκ νέου την πόλη και τελικά την απελευθέρωσαν στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944. Γενικά να ξέρετε πως στην ευρύτερη περιοχή του Θεσσαλικού κάμπου, αλλά και των παρακείμενων βουνών, έγιναν αρκετές μάχες μεταξύ Γερμανών και Ανταρτών. Αφήνουμε όμως στην άκρη τις ηρωικές μάχες που έλαβαν χώρα πριν από περίπου 80 χρόνια και επιστρέφουμε στο παρόν, συνεχίζοντας την περιήγηση, αυτή τη φορά με τα πόδια, έχοντας αφήσει το υβριδικό Clio να ξεκουραστεί.
Ένα από τα μέρη που αξίζει να δείτε είναι το Παυσίλυπο. Πρόκειται για ένα πάρκο που καταλαμβάνει έκταση 50 στεμμάτων και ήταν το πρώτο αστικό κοινόχρηστο πάρκο που απέκτησε η πόλη, το 1901. Δίπλα από το πάρκο μάλιστα, θα δείτε τον Μητροπολιτικό ναό Κωνσταντίνου και Ελένης, ο οποίος χρίστηκε στον 19ο αιώνα και είναι ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της Ελλάδας. Στα δυτικά, στο τέλος του κεντρικού πεζόδρομου της πόλης, βρίσκεται το ξενοδοχείο Άρνη, ένα νεοκλασικό κτήριο με θόλο, χτισμένο το 1920 από Γάλλο αρχιτέκτονα. Στην νότια πλευρά της κεντρικής πλατείας βρίσκεται η Δημοτική αγορά, ένα κτήριο που έχει το αρχιτεκτονικό στυλ Μοντέρνο Κίνημα, που βασίζεται στην Ελληνιστική και την Ρωμαϊκή περίοδο. Στις μέρες μας χρησιμοποιείται ως εμπορικό κέντρο, ως χώρος πολιτισμού, ενώ εκεί στεγάζεται και το Πυροσβεστικό μουσείο της πόλης. Πέρα από αυτό, η Καρδίτσα έχει αρκετά μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό, το Λαογραφικό, το Αστυνομικό, το Μουσείο Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου, καθώς και το μουσείο της πόλης.
Στα Τρίκαλα, στα δυο στενά!
Η επόμενη μέρα, περιελάμβανε μια επίσκεψη για καφέ στην πόλη των Τρικάλων. Βασικά ήταν η αφορμή για να οδηγήσουμε ξανά το Clio, που αυτή τη φορά μετέφερε τέσσερα άτομα που εκτίμησαν αρκετά τους εσωτερικούς του χώρους, καθώς και την ποιοτική κύλιση. Ήρεμο, ασφαλές και περισσότερο ταξιδιάρικο από ότι θα το περίμενε κανείς! Τα Τρίκαλα απέχουν περίπου 28km από το κέντρο της Καρδίτσας και για να πάτε εκεί, θα χρειαστείτε περίπου μισή ώρα οδήγηση στην Εθνική οδό Τρικάλων Καρδίτσας. Τα Τρίκαλα τα διασχίζει ένας παραπόταμος του Πηνειού, ο Ληθαίος, κάτι που βοήθησε την πόλη να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά και γραφικά όσο και πανέμορφα γεφυράκια της. Μπαίνοντας κανείς στα Τρίκαλα, του δίνεται η εντύπωση πως βρίσκεται σε μια ευρωπαϊκή πόλη του εξωτερικού. Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς, είναι η καθαριότητα, το δεύτερο, ότι όλοι οι οδηγοί σταματάνε αυτόματα στις διαβάσεις των πεζών μόλις πλησιάσει κάποιος σε αυτές. Επίσης, υπάρχει σχεδόν παντού δωρεάν WiFi, το οποίο μάλιστα είναι και ταχύτατο. Η ιστορία της πόλης είναι ιδιαίτερα πλούσια και ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, με τα πρώτα ίχνη ζωής στην περιοχή να εντοπίζονται το 49.000π.Χ., ενώ υπήρξαν νεολιθικοί οικισμοί κατά το 6.000π.Χ. με την πόλη της Τρίκκας να ιδρύεται περίπου 3.000 χρόνια μετά. Μετά το πέρας της Τουρκοκρατίας, τα Τρίκαλα περνούν στις 23 Αυγούστου του 1881 σε ελληνική κυριαρχία και το 1898 εντάσσονται στην Ελλάδα. Στην περίοδο της Ελληνικής Αντίστασης τα Τρίκαλα αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο πεδίο δράσης, με αποκορύφωση την έκθεση του κεφαλιού του Άρη Βελουχιώτη σε δημόσια θέα, μετά τον θάνατό του, με την πόλη να απελευθερώνεται από τους Γερμανούς κατακτητές στις 18 Οκτωβρίου του 1944. Στα Τρίκαλα υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός μουσείων, όπως το Λαογραφικό, αλλά και το Μουσείο Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο στεγάζεται στην θέση που βρισκόντουσαν οι φυλακές Τρικάλων, οι οποίες με την σειρά τους ήταν Χαμάμ, κατασκευασμένο στον 16ο αιώνα. Από το 2011 και κάθε χρονιά, την περίοδο των Χριστουγέννων λειτουργεί ο περίφημος Μύλος των Ξωτικών, ο οποίος δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, από όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό. Είναι μάλιστα, το μεγαλύτερο θεματικό πάρκο της Ελλάδας και λαμβάνει χώρα στο Πάρκο Ματσόπουλου, το οποίο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου φιλοξενεί το Μουσείο Αγροτικής και Βιομηχανικής Ζωής, αλλά και το Εκπαιδευτικό κέντρο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το Βυζαντινό κάστρο της πόλης το οποίο ανακατασκευάστηκε από τους Οθωμανούς με την τοποθέτηση ενός μεγάλου σε μέγεθος ρολογιού και με μία καμπάνα βάρους των 650 κιλών είναι ένα από τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος της πόλης. Η δε παλιά πόλη, που αποτελείται από τις συνοικίες Βαρούσι και παλιά Μανάβικα, με τα γραφικά τους σοκάκια που έγιναν αργότερα γνωστά ως τα στενά του Σακαφλιά χάρη στον Βασίλη Τσιτσάνη, είναι ένα σημείο που αξίζει να περπατήσετε και να χαθείτε εκεί μέσα. Εκεί θα συναντήσετε μάλιστα και τις καλύτερες ταβέρνες, αλλά και τα καλύτερα μπαράκια της πόλης. Ο πεζόδρομος της Ασκληπιού ενώνεται με την κεντρική πλατεία των Τρικάλων μέσω της Κεντρικής Γέφυρας, κάτω από την οποία περνάει ο Ληθαίος ποταμός. Στον προαναφερθέντα πεζόδρομο, θα σταματήσετε είτε για ψώνια διαφόρων ειδών είτε για καφέ.
Η επιστροφή στην πραγματικότητα…
Και κάπου εδώ είχε έρθει η ώρα να μαζέψουμε τις βαλίτσες, να φορτώσουμε τον χώρο αποσκευών και τα πίσω καθίσματα με διάφορα εφόδια όπως χωριάτικα λουκάνικα, φρέσκα λαχανικά και πολλά ακόμα και να επιστρέψουμε στην βάση μας. Το Renault Clio μας έβγαλε κυριολεκτικά ασπροπρόσωπους, καταναλώνοντας την ελάχιστη ποσότητα καυσίμου, με την μέση κατανάλωση να μένει πεισματικά στα 4,8lt/100km σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού. Οι διαδρομές μαζί του ήταν τόσο ξεκούραστες και άνετες, που σε άφηναν πραγματικά ελεύθερο να απολαμβάνεις τα καταπράσινα τοπία της Θεσσαλίας. Διανύσαμε σχεδόν 950km και χρειαστήκαμε ένα ρεζερβουάρ και κάτι λιγότερο από το ¼ για αυτά. Και όλα αυτά με το Clio να είναι είτε γεμάτο επιβάτες είτε γεμάτο αποσκευές.
