Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Ford, η Isabelle Galmiche μάς μιλά τόσο για την αγάπη της για την ταχύτητα συμμετέχοντας σε ένα ανδροκρατούμενο άθλημα, όσο και για τη σημασία του να κυνηγά κανείς τα όνειρά του.
Isabelle, είστε η πρώτη γυναίκα συνοδηγός που κέρδισε έναν αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι εδώ και 25 χρόνια. Περιγράψτε μας τα συναισθήματα που νιώσατε όταν συνειδητοποιήσατε ότι κερδίσατε;
Για να είμαι ειλικρινής, τα συναισθήματα, οι αισθήσεις, είναι σχεδόν απερίγραπτα, γιατί πάντα ήμουν παθιασμένη με τα ράλι. Και εξακολουθώ να λέω ότι η συμμετοχή μου στο Rallye Monte Carlo στο πλευρό του Sébastien Loeb ήταν κάτι που δεν περίμενα ποτέ να συμβεί. Είναι υπέροχο αυτό που μου συνέβη. Σε μία μικρή γωνιά του μυαλού μου, είπα στον εαυτό μου ότι θα μπορέσουμε να φέρουμε ένα καλό αποτέλεσμα με αυτό το νέο αυτοκίνητο και τον Sébastien. Ήταν υπέροχο που έζησα αυτή την περιπέτεια μαζί του. Και καθώς ένιωθε πραγματικά καλά κατά τη διάρκεια των δοκιμών που κάναμε μαζί, και αισθάνθηκε επίσης πολύ καλά μέσα στο αυτοκίνητο, και επειδή έχω κάποια εμπειρία στα ράλι, είπα στον εαυτό μου ότι θα φέρναμε ένα καλό αποτέλεσμα. Αλλά όχι απαραίτητα τη νίκη. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, είμαι τόσο χαρούμενη. Ήταν η πρώτη φορά που έτρεξα σε ένα ράλι με τον Sébastien Loeb, οπότε ήμουν ήδη πολύ ενθουσιασμένη με αυτό. Το να κερδίζεις, είναι απλά υπέροχο. Είναι απερίγραπτο.
Μπορείτε να μας πείτε για τον εαυτό σας και για την επαγγελματική σας ζωή ως καθηγήτρια;
Είμαι καθηγήτρια ενηλίκων, όμως δεν εργάζομαι στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα στη Γαλλία. Ο εργοδότης μου είναι ένα κέντρο κατάρτισης μαθητευομένων (CFA). Δουλεύω εκεί από το 1997. Δεν ξέρω αν πίσω από τη νίκη αυτή υπάρχει κάποια σημειολογία σε σχέση με τις δύο αυτές δραστηριότητές μου, καθώς η τελευταία φορά που μία γυναίκα κέρδισε ένα ράλι ήταν επίσης το 1997. Είμαι στην ίδια εταιρεία για 25 χρόνια, και είμαι τυχερή, γιατί μου επέτρεψε να ζήσω το πάθος μου δίνοντάς μου άδειες, όταν τις χρειαζόμουν. Φυσικά, όλα έγιναν με πολύ καλή οργάνωση, αλλά και πάλι ήταν η εταιρεία που μου επέτρεψε να συμμετάσχω στα ράλι. Και η ζωή μου πάντα περιστρεφόταν γύρω από τα ράλι, όλες οι διακοπές μου, τα Σαββατοκύριακα μου, όλα αφορούν τα ράλι. Και ξέρω ότι δεν μπορούν όλοι να ζήσουν τα πάθη τους. Είμαι ικανοποιημένη στη δουλειά μου, έχω μία δουλειά που πραγματικά μου αρέσει, και επίσης μπορώ να ζω το πάθος μου εδώ και χρόνια, οπότε όλα αυτά είναι πολύ ωραία.
Πώς ασχοληθήκατε με τα ράλι και πότε συνειδητοποιήσατε ότι είχατε πραγματικό ταλέντο σε αυτό;
Πιστεύω ότι το ταλέντο έρχεται με την εμπειρία. Είμαι παθιασμένη με τα ράλι και έτσι έχω μεγάλη εμπλοκή σε αυτά. Πήρα μέρος στο Formules de Promotion της Citroën, που ήταν, λίγο έως πολύ, σαν ένα μικρό σχολείο γύρω από ράλι. Μου επέτρεψε να συναναστραφώ με πολλούς συνοδηγούς, να μάθω πολλά πράγματα και να κάνω πολλά ράλι σε διαφορετικά πρωταθλήματα. Δεν ξέρω αν είμαι ταλαντούχα. Ξέρω απλά ότι είμαι πολύ παθιασμένη και ότι καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια σε αυτό που κάνω. Και το αγαπώ.
Θέλατε ποτέ να γίνετε οδηγός ράλι;
Είμαι παθιασμένη με τα ράλι από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Πάντα αγαπούσα την ταχύτητα. Αρχικά, ήθελα να γίνω οδηγός, αλλά μετά γνώρισα τον σύντροφό μου, τον Laurent, ο οποίος μόλις άρχιζε να συμμετέχει σε ράλι, και μου προσέφερε την ευκαιρία να γίνω συνοδηγός του. Κι έτσι, από το 1995, είμαι συνοδηγός και, όποτε έχω την ευκαιρία να συμμετέχω σε ράλι, το κάνω.
Το ράλι είναι ένα ανδροκρατούμενο άθλημα, οπότε ποια είναι τα γυναικεία πρότυπά σας στο μηχανοκίνητο αθλητισμό και αλλού;
Υπάρχουν γυναίκες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο άθλημα – όπως η Michèle Mouton – πολύ περισσότερο όμως ως οδηγοί, παρά ως συνοδηγοί. Σε εθνικό επίπεδο, όπως στα γαλλικά πρωταθλήματα και στα περιφερειακά ράλι, υπάρχουν πολλές γυναίκες. Από την άλλη, στο υψηλότερο επίπεδο αγώνων, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες, αλλά δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Νομίζω ότι ήταν οι μικρές ευκαιρίες που καθόρισαν την πορεία της ζωής μου και με οδήγησαν να συμμετάσχω και να κερδίσω με τον Sébastien Loeb το Μόντε Κάρλο - οπότε είμαι πολύ τυχερή. Δεν ήξερα ότι έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που μία γυναίκα πήρε τη νίκη σε αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Βλέπω συχνά το WRC στην τηλεόραση, και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολύ λίγες γυναίκες. Μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Τι είδους χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κάθε συνοδηγός;
Νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι ήρεμος και να έχεις τον έλεγχο. Πρέπει επίσης να έχεις καλή προσαρμοστικότητα και να είσαι επιμελής, να θες να κάνεις τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα, να είσαι τελειομανής. Μερικές φορές, εξαρτάται από το είδος της επιφάνειας, καθώς υπάρχουν πολλές αναπηδήσεις μέσα στο αυτοκίνητο. Το αγαπώ.
Εκτός από το ράλι, έχετε άλλα χόμπι;
Μου αρέσει πολύ ο χορός, αλλά η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το ράλι. Αυτό είναι το πραγματικό μου πάθος.
Ήταν υπέροχη η συνομιλία μαζί σου. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις στους χιλιάδες θαυμαστές των ράλι της Ford;
Έχω ένα μήνυμα για όλους στη Ford και αυτό είναι ότι αποτελώ την απόδειξη ότι πρέπει πάντα να ακολουθείς τα όνειρά σου και να μην τα παρατάς ποτέ. Αυτό που συνέβη στην περίπτωσή μου δεν έγινε στην τύχη, αυτό είναι σίγουρο. Ήταν αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων, ήταν πραγματικά ένα όνειρο, επαναλαμβάνω. Ακόμα κι αν τα χρόνια πέρασαν, κατάφερα να πάρω την πρώτη μου νίκη στο WRC, έστω και αργά, αλλά δεν πειράζει.
