Ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον
Η 8C Competizione: μια επιστροφή στις ρίζες και παράλληλα ένα εργαστήριο ιδεών για το μέλλον. Δημιουργήθηκε εν μέσω της αναδιοργάνωσης της αυτοκινητοβιομηχανίας για τη νέα χιλιετία και εξελίχθηκε σε ένα σημείο αναφοράς για την Alfa Romeo, γύρω από το οποίο η μάρκα θα επαναπροσδιόριζε την ταυτότητα και τις αξίες της σε επίπεδο σχεδιασμού, αλλά και τεχνικών επιλογών. Στις αρχές του 2006, ο Sergio Marchionne, έδωσε το σήμα για το πέρασμα στην παραγωγή ενός πρωτότυπου που είχε αποτελέσει το επίκεντρο στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 2003. Ο επικεφαλής του Alfa Romeo Centro Stile, Wolfgang Egger, και η ομάδα του επαναπροσδιόρισαν το αρχικό σχέδιο μέσα σε μόλις 8 μήνες. Η 8C παρουσιάστηκε στην τελική της μορφή στο Σαλόνι Αυτοκινήτου στο Παρίσι το 2006 και «κατέκτησε» μέσα σε λίγες εβδομάδες 1.400 παραγγελίες. Τελικά τα 500 αριθμημένα αντίτυπα που κατασκευάστηκαν εξαντλήθηκαν πριν καν το μοντέλο μπει στην παραγωγή.

Η ουσία της Alfa Romeo
Η ιστορία της 8C Competizione ξεκινά από το ίδιο το όνομα της. Το “8C” αναφέρεται στα οκτακύλινδρα αυτοκίνητα που σχεδίασε ο Vittorio Jano και κέρδισαν αγώνες σε όλο τον κόσμο (4 νίκες στη σειρά στο “Le Mans” και 3 νίκες στη σειρά στο “Mille Miglia”). Το “Competizione” αναφέρεται στη 6C 2500 την οποία οδήγησε ο Juan Manuel Fangio στο Mille Miglia του 1950. Κατασκευασμένη για να επαναφέρει την τελειότητα της Alfa Romeo, η 8C, εξέφραζε τεχνικές επιλογές που χαρακτήριζαν τη μάρκα από τη γέννηση της. Επιλογές όπως το χαμηλό βάρος που εξασφαλιζόταν από το διπλό πλαίσιο και τη χρήση υλικών όπως το αλουμίνιο, το τιτάνιο και τα συνθετικά υλικά. Επιλογές όπως η ιδανική κατανομή του βάρους μεταξύ των αξόνων που εξασφάλιζε η διάταξη “transaxle” (τοποθετημένος εμπρός και κατά το διαμήκη άξονα κινητήρας και τοποθετημένο στον πίσω άξονα κιβώτιο ταχυτήτων). Και τέλος επιλογές όπως η ακρίβεια των αντιδράσεων που εξασφάλιζε η ανάρτηση με διπλά εγκάρσια ψαλίδια και στους δύο άξονες. Την 8C κινούσε ένα V8 σύνολο χωρητικότητας 4,7 λίτρων και απόδοσης 450 ίππων, αλλά το πιο σημαντικό ήταν η επιστροφή του κιβωτίου στον πίσω άξονα, επιλογή που είχε χαθεί από τη γκάμα της Alfa Romeo στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αυτοκίνητο με την ιδανική ισορροπία μεταξύ βάρους και δύναμης, το οποίο είχε την ικανότητα να επιταχύνει από στάση στα 100km/h σε μόλις 4,2sec. 

Ένας φόρος τιμής στην ιστορία του σχεδιασμού αυτοκινήτων
Στην εξίσωση της 8C υπήρχε και μια ιδιαίτερη “μεταβλητή”… το στιλ. «Το όνομα της είναι 8C και πιστεύω ότι είναι το πιο όμορφο αυτοκίνητο που έχει κατασκευαστεί ποτέ». Με αυτό τον τρόπο περιέγραψε το μοντέλο ο παρουσιαστής της εκπομπής του BBC, “Top Gear”, Jeremy Clarkson. Το καπό έδειχνε σαν να είναι έτοιμο να καταπιεί το δρόμο, ενώ το προφίλ μέσα στην απλότητα του εκπέμπει όλη τη δυναμική της κατασκευής. Τα φτερά ενώνονται νοητά μέσα μιας ακμής και το πίσω παρμπρίζ αγκαλιάζει τις επιφάνειες καταλήγοντας στο λιτό πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Κατά κάποιο τρόπο το σύνολο μοιάζει με κουίζ για την ιστορία της μάρκας. Τα «μάτια» της προέρχονται από την 33 Stradale, το πίσω μέρος από την Giulietta SZ του 1961, ενώ τα κυκλικά πίσω φωτιστικά σώματα έχουν σαφή αναφορά στην Giulia TZ, μια ακόμα βασίλισσα των αγώνων. Η 8C έπαιζε ένα παιχνίδι με το παρελθόν, σαν όλο το Alfa Romeo Centro Stile να είχε βάλει σκοπό να αποτίσει φόρο τιμής σε όλη την ιστορία του σχεδιασμού αυτοκινήτων.

Δημιουργικότητα και Επιστήμη
Από τη δεκαετία του 1930 οι σχεδιαστές και οι κατασκευαστές αμαξωμάτων ξεκίνησαν να βελτιώνουν την αεροδυναμική απόδοση των αυτοκινήτων στην προσπάθεια να κάνουν πιο γρήγορα τα αγωνιστικά τους μοντέλα. Το πρώτο βήμα ήταν η ενσωμάτωση των εξωτερικών στοιχείων, όπως τα φωτιστικά σώματα και τα φτερά με το αμάξωμα. Με αυτό τον τρόπο εξέλιξαν πιο χυτά σχήματα με απαλές γραμμές. Αυτή ήταν μια πρόκληση που ερέθισε τη δημιουργικότητα των σχεδιαστών που έπρεπε πλέον να συνδυάσουν την αισθητική με την αποδοτικότητα. Η απελευθέρωση της δημιουργικότητας τους οδήγησε στην κατασκευή μερικών εκ των πλέον επιτυχημένων μοντέλων στην ιστορία του αυτοκινήτου, πολλά εκ των οποίων ήταν Alfa Romeo.  Η 8C Competizione άντλησε την έμπνευση της από αυτά και τα τίμησε μέσω των  δυναμικών της όγκων και την εστίαση της σε κλασσικά στοιχεία της μάρκας από το παρελθόν.

Το “trilobo” της Alfa Romeo
Κανείς δεν μπορεί να μπερδέψει την μπροστά όψη μιας Alfa Romeo. Όλοι αναγνωρίζουν άμεσα την κεντρική μάσκα και τις δύο οριζόντιες εισαγωγές αέρα που βρίσκονται εκατέρωθεν αυτής. Αυτός ο μοναδικός συνδυασμός (πιθανά το πιο αναγνωρίσιμο «πρόσωπο» στο χώρο του αυτοκινήτου) ονομάζεται “trilobo” και «γεννήθηκε» τη δεκαετία του 1930. Πριν από εκείνη την εποχή υπήρχε λίγος χώρος για το στιλ. Στο εμπρόσθιο μέρος ενός αυτοκινήτου κυριαρχούσε το ψυγείο και τα φώτα που προεξείχαν από το αμάξωμα, έχοντας συχνά και ένα μεταλλικό πλέγμα μπροστά τους για να τα προστατεύει  από τις πέτρες στους χωματόδρομους. Όμως μόλις  τα σχήματα άρχισαν να «γλυκαίνουν» η τριγωνική μάσκα της Alfa Romeo εμφανίστηκε. Αργότερα, όταν η μάσκα ήταν πολύ μικρή για να ψύξει τους όλο και πιο δυνατούς κινητήρες, εμφανίστηκαν και οι οριζόντιες εισαγωγές, που οι φίλοι του αυτοκινήτου τους έδωσαν αμέσως το προσωνύμιο «το μουστάκι».  Το trilobo εξελίχθηκε σε σύμβολο της μάρκας με την 6C 2500 Freccia d’Oro. Όπως όλα τα σύμβολα εξελίχθηκε με τον καιρό, αλλά παρέμεινε μοναδικό. Ήταν μεγάλη και γεμάτη καμπύλες στην 1900 και πιο λεπτή στην Giulietta. Στην Giulia είχε αεροδυναμικό σχήμα, ενώ στις δεκαετίες του 1970 και 1980 ήταν γωνιώδης. Τη δεκαετία του 1990 είχε μινιμαλιστικό ύφος, αλλά με τις 156 και 8C επανέκτησε τον ηγετικό της ρόλο, ο οποίος έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Η κληρονομιά της 8C Competizione
Η 8C Competizione συγκέντρωνε τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Alfa Romeo και έγινε πηγή έμπνευσης για τα μεταγενέστερα από αυτή μοντέλα, όπως η MiTo και η Giulietta. Όμως η 8C είχε και έναν πολύ στενό συγγενή. Την μικρή της αδερφή, την 4C, ένα συμπαγές και τεχνολογικά προηγμένο supercar, το οποίο είχε ξεκάθαρα δεσμούς με την 8C, αλλά δεν είχε το φραγμό της έκδοσης περιορισμένης παραγωγής. Με την 4C, η Alfa Romeo,  επέστρεψε στην κατηγορία των συμπαγών σπορ αυτοκινήτων, προσφέροντας εξωτικά υλικά και κορυφαίες τεχνολογικές λύσεις σε συνδυασμό με ελάχιστο βάρος και εξαιρετικά δυναμικά χαρακτηριστικά.

Η 4C
Οι άνθρωποι της Alfa Romeo αποφάσισαν να μην μεγιστοποιήσουν τη δύναμη, αλλά  να ελαχιστοποιήσουν το βάρος. Λιγότερο από 1.000 κιλά και αναλογία βάρους/ισχύος  μικρότερη από 4κιλά/ίππο. Αυτά τα δύο στοιχεία εξασφαλίζουν κορυφαία ευελιξία και επιδόσεις. Εκτεταμένη ήταν η χρήση συνθετικών υλικών για να επιτευχθεί το χαμηλό βάρος, αλλά το πιο πρωτοποριακό στοιχείο ήταν το κατασκευασμένο εξολοκλήρου από ανθρακονήματα μονοκόκ πλαίσιο που κατασκευάστηκε με τεχνολογία από τη Formula 1. Το πλαίσιο κατασκευαζόταν σε ένα μόνο κομμάτι με τις ίνες άνθρακα να εμποτίζονται με τη ριτήνη και η δομή της κατασκευής να ανταποκρίνεται με άνεση στα καθήκοντα της, παρά το γεγονός ότι το βάρος της ήταν μόλις 65 κιλά. Ο κινητήρας των 1.750cc. της 4C,  ήταν επίσης εξαιρετικά ελαφρύς και απέδιδε 240 ίππους. Για την εξασφάλιση της ιδανικής κατανομής βάρους ήταν τοποθετημένος εγκάρσια στο κέντρο του αυτοκινήτου. Το κιβώτιο ήταν διπλού συμπλέκτη με ξηρούς δίσκους. Η ανάρτηση μπροστά αποτελούταν από διπλά ψαλίδια με τα αμορτισέρ να έχουν έδραση απ’ ευθείας στο πλαίσιο, ενώ στον πίσω άξονα η αρχιτεκτονική ήταν μια εξέλιξη των γόνατων McPherson. Η 4C έφτανε τα 255km/h και επιτάχυνε από στάση στα 100km/h σε μόλις 4,5sec.